Oxford Üniversitesi’nde baş araştırmacı ve dünyanın önde gelen veri platformlarından Our World in Data’nin baş editör yardımcısı olan Hannah Ritchie, yakın zamanda yayımladığı araştırma bulgularıyla palm yağıyla ilgili yaygın yanlış algılara meydan okudu. Ritchie, sürdürülebilir palm yağı üretimi ve tüketiminin çevresel faydalarını vurguluyor.

Oxford Üniversitesi’nde baş araştırmacı ve dünyanın önde gelen veri platformlarından Our World in Data’nin baş editör yardımcısı olan Hannah Ritchie, çığır açan kitabı “Not the End of the World” (Dünyanın Sonu Değil) ile palm yağıyla ilgili yanlış inanışları detaylı biçimde çürütüyor. Palm yağının onlarca yıldır, ormansızlaşmanın en büyük sebebi ve çevresel zararların baş sorumlusu olarak haksız yere kötülendiğini belirten Dr. Ritchie, veriye ve derinliğe dayalı taze bir bakış açısı sunuyor.

Dünyanın tüm bitkisel yağ ihtiyacı palm yağından karşılanırsa, şu ankinden 4 kat daha az bir tarım alanına ihtiyaç duyulacak

"Not the End of the World", palm yağının ormansızlaşmanın en büyük suçlusu olmadığını ve palm yağı yetiştirilen bölgelerde ormansızlaşmanın düşüşte olduğunu ortaya koyarken, palm yağının alternatif yağlara kıyasla son derece verimli bir şekilde üretildiğini de gösteriyor.

Bitkisel yağlara olan talep artarken, palm yağının hektar başına yüksek verimi sayesinde daha az arazi kullanımına ihtiyaç duyulması, ormanların korunması için umut vadediyor.

Dr. Ritchie’nin sunduğu verilere göre, dünyada şu anda 322 milyon hektarlık (Hindistan büyüklüğünde) bir alanda yağ bitkileri yetiştiriliyor. Ancak bu ihtiyacın tamamının palm yağından karşılanması durumunda, sadece 77 milyon hektarlık bir alana yani dört kat daha az araziye ihtiyaç duyulacak. Buna karşılık, tüm yağın zeytinyağından karşılanması durumunda 660 milyon hektar yani iki Hindistan büyüklüğünde bir alana ihtiyaç duyulacak.

Palm yağının yerine başka yağların geçmesi, mevcut tarım arazisi ihtiyacını 5 ila 10 kat artırabilir ve bu da daha fazla ormansızlaşmaya yol açabilir

Kitap ayrıca, palm yağına karşı ani ve tepkisel tepkilerin risklerini de gözler önüne seriyor. Palm yağının yerine başka yağların geçmesi, çok daha fazla arazi gerektireceğinden, ormansızlaşmayı daha da artırabilir. Bunun yerine Dr. Ritchie, sorumlu uygulamaların tedarik zincirinin tamamına yerleşmesini sağlamak için sertifikalı sürdürülebilir palm yağı (CSPO) kullanımının benimsenmesini savunuyor.

Palm yağını boykot etmenin büyük bir hata olacağını belirten Dr. Ritchie, şunları söylüyor “Çünkü alternatif yağlar çok daha fazla arazi gerektirir. Bunun yerine, sürdürülebilir şekilde sertifikalandırılmış palm yağını tercih etmek en iyi seçimdir. Bir hektarlık araziden 2,8 ton palm yağı elde edilirken, aynı alandan sadece 0,3 ton zeytinyağı veya 0,26 ton hindistancevizi yağı elde edilebiliyor. Alternatif bitkisel yağlara geçilmesi, mevcut tarım arazisi ihtiyacını 5 ila 10 kat artırabilir ve bu da daha fazla ormansızlaşmaya yol açabilir.”

⁠Malezya’dan en fazla palm yağı ihraç eden ikinci ülke Türkiye

Türkiye ⁠Malezya’dan en fazla palm yağı ihraç eden ikinci ülke konumunda yer alıyor. 2024 yılında Malezya, Türkiye’ye 905.020 ton palm yağı ihraç etti. Bu, 2023’te ihraç edilen 884.001 tona göre yüzde 2’lik bir artış ve 2020’deki 615.872 tona göre yüzde 37’lik bir artış anlamına geliyor.

Türkiye’de palm yağı işlenerek bisküvilerden keklere, pastalardan şekerlemelere ve çikolataya kadar uzanan geniş bir yelpazede gıda ve şekerleme ürünlerine dönüştürülüyor. Bu lezzetler yalnızca Türkiye’de tüketilmiyor, aynı zamanda yaklaşık 182 ülkeye ihraç edilerek dünya genelinde beğeni kazanıyor. Bu da palm yağının Türk ekonomisi için ne denli önemli olduğunu ortaya koyuyor.